سودای تو رهنمای جان است

درد تو دریچهٔ عیان است

یاقوت تو مایه بخش جان است

زان روی که نقطه گمان است

این تنگ دلی من از آن است

یعنی دل من بر آن دهان است

گرچه کمر تو را میان است

صد گونه ز هم از آن کمان است

چندین ز هم از چه در زبان است

مغزی دیدی که استخوان است

یعنی که سپند عاشقان است

چون پای غم تو در میان است

از هر شادی که در جهان است

هر وصف که گویمش نه آن است

گر موجب خنده زعفران است

چون ممتحنی در امتحان است