گه به دندان در عدن شکنی

گه لب همچو لاله بگشایی

گه رخ همچو ماه بنمایی

هر گلی را که زینت چمن است

دل ربایی عالم جان را

زلف برهم زنی و توبهٔ ما

پشت گرمی ز تیر غمزه از آنک

قصهٔ جادوان رهزن را

گر نسازی ز ناز با عطار