بس نادره جهانی ای جان و زندگانی

شاهی خوب رویان ختم است بر تو اکنون

از چشم نیم مستت پر فتنه شد جهانی

نه گفته ای کزین پس فتنه نخواهم انگیخت

تا دید آب حیوان لعل چو آتش تو

چون هر نفس لب تو جانی دگر ببخشد

هرچند جان شیرین بردی به تلخی از من

چون جان شوربختم شیرینی از تو دارد

عطار از غم تو زحمت کشید عمری