زان غمزهٔ مست دلستان است

جان چیست مگو چه جای جان است

گویند مگو که بیش از آن است

می خر که هنوز رایگان است

سرمایهٔ عمر جاودان است

کان یار لطیف بی نشان است

و آیینهٔ تو همه جهان است

می ده که سرم ز می گران است

آن باده که کیمیای جان است

کامشب شب بزم عاشقان است

چون حاصل عمرم این زمان است

ما را سر یار مهربان است

کین راه به پای رهروان است

وین کار نه بر سر زبان است