خاک کوی توام تو می دانی

سر نگردانم از ره تو دمی

با چو من کس که ناتوان توام

گر به خونم درافکنی ز درت

سر مهر غم تو در دل من

گر به رویم نظر کنی نفسی

من ز درمان به جان شدم بیزار

گر مرا درد تو نخواهد بود

هیچ درمان مرا مکن هرگز

گفته بودی که دل ز تو ببرم

نتوانی که دل ز من ببری

من ز عطار جان بخواهم برد