تا عقل کند گزاف در باقی

بگذر که گذشت عمر ای ساقی

تا کی ز نفاق و زرق و خناقی

از روی و ریا نهفته زراقی

کامروز تو دست گیر عشاقی

فانی گردیم و جاودان باقی

تو خود نه ز فوق و نه ز آفاقی

زیرا که تو در خودی خود طاقی

بر آتش عشق تو ز مشتاقی

با ما که تخلقوا به اخلاقی

امروز محققی به اطلاقی