گر تو نسیمی ز زلف یار نیابی

یک دم اگر بوی زلف او به تو آید

لیک اگر بنگری به حلقهٔ زلفش

هر دو جهان پرده ای است پیش رخ تو

حجله سرایی است پیش روی تو پرده

هرچه وجودی گرفت جمله غبار است

یافتن یار چیست گم شدن تو

غار غرور است در نهاد تو پنهان

گر نشوی آشنای او تو درین غار

گر شودت ملک هر دو کون میسر

ملک غمش بهتر است از دو جهان زانک

گر غم او هست ذره ایت مخور غم

هرچه که فرمود عشق رو تو به جان کن

می فکنی کار عشق جمله به فردا

پای به ره در نه و ز کار مکش سر

بی ادب آنجا مرو وگرنه کشندت

سر چه فرازی پیاده شو ز وجودت

یک قدم این جایگاه بر نتوان داشت

تو نتوانی که راه عشق کنی قطع

چند روی ای فرید در پی آن گل