قدم در نه اگر هستی طلب کار معانی تو

چو مرگت سایه اندازد سر مویی چه دانی تو

که در زندان ناکامی نیابی کامرانی تو

که تا چون زین جهان رفتی بدان زنده بمانی تو

بمانی مرده و هرگز نیابی زندگانی تو

خطابت آید از پیشان که هرچ آن جستی آنی تو

چو حی لایموتی تو چرا بر خود نخوانی تو

که سلطان جهان افروز دارالملک جانی تو

توانی کرد هر ساعت بسی گوهرفشانی تو