فتنهٔ روی چون نگار تو من

تشنهٔ لعل آبدار تو من

کمر از زلف مشکبار تو من

پای کوبان کنم نثار تو من

سر نهم مست در کنار تو من

تا به جان در شدم به کار تو من

آنکه باشم ذلیل و خوار تو من

چشم بر راه بیقرار تو من

دیده روشن به روزگار تو من

تا شوم فرد و یار غار تو من