ای روی تو شمع تاج داران

اعجوبهٔ زلف خرده کارت

از عکس جمال جان فزایت

در پیش رخت پیاده گشته

چون تو به کمال رخ نمایی

یک ذره غم تو خوشتر آید

بیکاره بمانده اند جمله

در راه تو نام و ننگ بازند

از نرگس توست نیست از می

گر جان به طلسم زلف بردی

تو دشمن جان دوستانی

اندک سوی من نگر اگرچه

تا چند ز گوهر وصالت

در ده می صاف وصل یکبار

عطار ز یک گل وصالت