که از مقصود خود بویی ندیدیم

بسی خواری و بی برگی کشیدیم

بسی در جستجویش ره بریدیم

گهی رندی و قلاشی گزیدیم

به هر پر کان کسی پرد پریدیم

به جان و دل غم عشقش خریدیم

ز نور حضرت او ناپدیدیم

که چون بادی به عالم بر وزیدیم

درین محنت به خون بر می تپیدیم

کنون این ره به پایان آوریدیم

ندیدیم ار چه بسیاری دویدیم

به ما نرسید و ما از غم رسیدیم

میان خاک تاریک آرمیدیم

کنون امید ازین عالم بریدیم