ما می از کاس سعادت خورده ایم

با غذای خاک نتوانیم زیست

عار از آن داریم ازین عالم که ما

تا که مهر مهر او بر جان زدیم

هر که این باور نمی دارد ز ما

از برون پرده ما را کس ندید

گرچه عطاریم و بوی خوش دهیم