ای برده به زلف کفر و دینم

سرگشته و سوکوار از آنم

تا دایره وار کرد زلفت

از بس که زنم دو دست بر سر

گه دست گشاده به آسمانم

با این همه جور کز تو دارم

بر باد مده مرا که ناگه

عطار شدم ز بوی زلفت