99
غزل شمارهٔ ۵۷۹
دردا که ز یک همدم آثار نمی بینم
دل باز نمی یابم دلدار نمی بینم
در عالم پر حسرت بسیار بگردیدم
از خیل وفاداران دیار نمی بینم
در چار سوی عالم شش گوشهٔ توتویش
یک دوست نمی بینم یک یار نمی بینم
بسیار وفا جستم اندک قدم از هرکس
در روی زمین اندک بسیار نمی بینم
چندان که در آن وادی کردم طلب یک گل
در عرصهٔ این وادی جز خار نمی بینم
تا چند درین وادی بر جان و دلم لرزم
کانجا به دو جود جان را مقدار نمی بینم
تا چند ز نادانی دیوان جهان دارم
چون مورد درین دیوان جز مار نمی بینم
هر روز ازین دیوان صد غم برما آید
دردا که درین صد غم غمخوار نمی بینم
گر زانکه اثر بودی در روی زمین کس را
زانگونه اثر کم شد کاثار نمی بینم
عطار دلت بر کن از کار جهان کلی
کز کار جهان یک دل بر کار نمی بینم