بی رخت در جهان نظر چکنم

رویت ای ترک اگر نخواهم دید

چون دریغ آیدم رخت به نظر

دو جهان گرچه سخت با خطر است

چون سر موی تو به از دو جهان

گر عزیز است عمر مختصر است

همه عالم جمال و آواز است

چون خبر دادن از تو ممکن نیست

گرچه جان موج می زند از تو

چون ز کاهی بسی ضعیف ترم

گر کنم صد هزار قرن سجود

گفته بودی که خشک و تر در باز

آتش دل به است بی تو مرا

گفتیم بال و پر زن از طلبم

چون مسافر تویی و من هیچم

چون تو جویندهٔ خودی بر من

چون درونی تو و برون کس نیست

در درون کش مرا و محرم کن

محو شد درغم تو فرد فرید