86
غزل شمارهٔ ۵۳۵
تیر عشقت بر دل و جان می خورم
زخم زیر پرده پنهان می خورم
چون غم تو کیمیای شادی است
چون شکر زهر غمت زان می خورم
چون ز درد توست درمان دلم
دردی دردت فراوان می خورم
چند گویم کز تو غم خوردم بسی
کین زمان صد بار چندان می خورم
در میان پیرهن مانند شمع
خون خود خندان و گریان می خورم
تا نداند سر من تردامنی
خون دل سر در گریبان می خورم
کی بود کاواز بردارم تمام
کز کف خضر آب حیوان می خورم
درنگر ای جان که در جشن وفا
جام جم از دست جانان می خورم
خوش خوشم جان می دهد تا لاجرم
خوش خوشی زنهار بر جان می خورم
هر غمی کان هست بر عطار سخت
بر امید ذوق درمان می خورم