73
غزل شمارهٔ ۵۲۶
بی تو نیست آرامم کز جهان تو را دارم
هرچه تو نه ای جانا من ز جمله بیزارم
همچو شمع می سوزم همچو ابر می گریم
همچو بحر می جوشم تا کجا رسد کارم
یا ز دست هجر تو جاودان به پای افتم
یا ز جام وصل تو قطره ای به دست آرم
از تو گر وصال آید قسم من وگر هجران
هرچه از تو می آید من به جان خریدارم
من نه آن کسم جانا کز وصال تو شادم
یا ز بیم هجرانت هیچ گونه غم دارم
هجر و وصل زان توست هرچه خواهیم آن ده
لایق من آن باشد کاختیار بگذارم
نقطه ای است جان من هر دو کون گرد وی
من به گرد آن نقطه دایما چو پرگارم
بسکه همچو پرگاری گرد پاو سر گشتم
چون بتافت آن نقطه محو کرد پندارم
چون نماند پندارم من بماندم بی من
نیست آگهی زانگه ذره ای ز عطارم