ازین کاری که من دارم نه جان دارم نه تن دارم

تن و جان محو شد از من، ز بهر آنکه تا هستم

همه عالم پر است از من ولی من در میان پنهان

اگر خواهی که این گنجت شود معلوم دم درکش

اگر ذرات این عالم زبان من شود دایم

مرا گویی که حرفی گوی از اسرار گنج جان

میان خیل نا اهلان سخن چون با میان آرم

چو از کونین آزادم، نگویم سر خود با کس

اگر از سر این گنجت خبر باید به خاکم رو

از آن سلطان کونینم که دارالملک وحدت را

چو زلفش را دو صد گونه شکن دیدم ز پیش و پس

نسیمی گر نمی یابم ز زلف یوسف قدسم

چه می گویم که زلف او مرا برهاند از چنبر

فرید از یک شکن زنار اگر بربست من با او