تا روی تو قبلهٔ نظر کردم

تا روی به کعبهٔ تو آوردم

سرگشته شدم که گرد آن کعبه

روزی نه به اختیار می رفتم

گویی که هزار سال می خواندم

چون جان و جهان خود تو را دیدم

زآن روز که پردهٔ تو جان دیدم

بر روزن دل مقیم بنشستم

چون اصل همه جمال تو دیدم

آنگه که دلم چو آفتابی شد

افسانهٔ دولت تو می گفتند

چون نعره زنان به میکده رفتم

چون بوی شراب عشق بشنودم

عطار شکسته را همی هر دم