شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۴۷۲
عطار
عطار( غزلیات )
81

غزل شمارهٔ ۴۷۲

روی تو در حسن چنان دیده ام
کاینهٔ هر دو جهان دیده ام
جمله از آن آینه پیدا نمود
واینه از جمله نهان دیده ام
هست در آیینه نشان صد هزار
واینه فارغ ز نشان دیده ام
صورت در آینه از آینه
نیست خبردار چنان دیده ام
جمله درین آینه جلوه گرند
واینه را حافظ آن دیده ام
صورت آن آینه چون جسم بود
پرتو آن آینه جان دیده ام
جوهر آن آینه چون کس ندید
من چه زنم دم که عیان دیده ام
لیک کسی را ز چنان جوهری
هیچ نه شرح و نه بیان دیده ام
جملهٔ ذرات ازو بر کنار
با همه او را به میان دیده ام
یافته ام از همه بس فارغش
پس همه را کرده ضمان دیده ام
با تو و بی تو چه دهم شرح این
چون به ندانم که چه سان دیده ام
یک همه دان در دو جهان کس ندید
چون دو جهان یک همه دان دیده ام
جملهٔ مردان جهان دیده را
در غم این نعره زنان دیده ام
دایم ازین واقعه عطار را
نوحه گری اشک فشان دیده ام