گشت جهان همچو نگار ای غلام

با گل و با بلبل و با مل بهم

بلبل عاشق به صبوحی درست

نرگس سرمست نگر کاو فکند

پیش نشین تازه بکن کار آب

آب بده زانکه جهان هر نفس

زخم خمارم چو به زاری بکشت

روز چو شد باز نیاید دگر

چند شمار زر و زینت کنی

نیستی آگه که دم واپسین

قصهٔ مرگم جگر و دل بسوخت

واقعهٔ مشکل دارالغرور