بر زلف تو وقف جان ابدال

یک شکل ز صد هزار اشکال

هرگه که شوم به صد زبان لال

پیران هزار ساله اطفال

بر ریگ همی زنند دنبال

معروف هم از لب و هم از خال

آن لطف که در تو بینم امسال

تا بو که حلولیی کند حال

استغراق است و کشف احوال

وقت است که جان دهم به دلال

می بگشایم هزار قیفال

تا در زنم آتشی به اعمال

در عشق تو می زنم پر و بال

وانگاه بگیریم به مثقال

تا خرقه درافکنم به قوال

بگریزم ازین جهان محتال

وز فلسفیان عقل فعال

از بهر فضولیان دخال

بگذار جدل برای دجال

تا باز رهی ز جاه و از مال