درکش سر زلف دلستانش

جان را به لب آر و بوسه ای خواه

جانت چو به جان او فروشد

از دیدهٔ او بدو نظر کن

زیرا که به چشم او توان دید

زلفش که فتاده بر زمین است

آویخته صد هزار دل هست

گر میل تو را به سوی کفر است

ور رغبت توست سوی ایمان

ور کار ز کفر و دین برون است

هرگه که فرید این چنین شد