عقل مست لعل جان افزای توست

نیکویی را در همه روی زمین

چون کسی را نیست حسن روی تو

نور ذره ذره بخش هر دو کون

در جهان هرجا که هست آرایشی

تا رخت شد ملک بخش هر دو کون

خون اگر در آهوی چین مشک شد

گرچه آب خضر جام جم بشد

خلق عالم در رهت سر باختند

آسمان سر بر زمین هر جای تو

آفتاب بی سر و بن ذره وار

این جهان و آن جهان و هرچه هست

چون به جز تو در دو عالم نیست کس

هر که را هر ذره ای چشمی شود

گر فرید امروز چون شوریده ای است