آتش عشق تو دلم، کرد کباب ای پسر

چون من خسته دل ز تو، زیر و زبر بمانده ام

تا که بدید چشم من، چهرهٔ جانفزای تو

جان من از جهان غم، سوخته شد به جان تو

آب حیات جان من، جام شراب می دهد

چند غم جهان خوری، چیست جهان، خرابه ای

هین که نشست آسمان، در پی گوشمال تو

نقل چه می کنیم ما، قند لب تو نقل بس

شمع چه می کنیم ما، نور رخ تو شمع بس

نرگس نیم خواب را، باز کن و شراب خور

زان دو لب تو یک شکر، بنده سال می کند

گرچه تو آفتاب را، رخ بنهاده ای به رخ

وصف تو گر فرید را، ورد زبان همی شود