چه خفتی عمر شد برخیز و هشدار

ز دردی کوزه ای بستان ز خمار

قلندروار بیرون شو به بازار

به میخانه فرو انداز دستار

تهی کن سر ز باد عجب و پندار

ز زیر خرقه بیرون آر زنار

تو فارغ گردی از خلقان به یکبار

که یکسانت بود اقرار و انکار

نه کس را نه تو را نزد تو مقدار

همی بر جانت افتد پرتو یار

زهی یار و زهی کار و زهی بار

در آن وادی به سر می رو قلم وار

زمانی رقص کن از فهم اسرار

که راه عشق ظاهر کرد عطار