پس تویی بی تو که از تو آن تویی پنهان توست

لیک تو نه این نه آنی بلکه هر دو آن توست

زانکه اصل تو برون از نفس توست و جان توست

بود و نابودت چه خواهی کرد چون نقصان توست

می ندانم تا به جز تو کیست کو سلطان توست

ذره را منگر چو خورشید است کو پیشان توست

کانچه تو بینی و تو دانی همه زندان توست

تا ابد گر هست گویی در خم چوگان توست

پس یقین می دان که عینت غیب جاویدان توست

جز تو گر چیزی است در هر دو جهان دوران توست

هم بهشت و دوزخ از کفر تو و ایمان توست

پس تویی معشوق خاص و چرخ سرگردان توست

با هزاران دیده دایم تا ابد حیران توست

کاسمان نیلگون فیروزه ای از کان توست