یک ذره نور رویت گر ز آسمان برآید

آخر چه طاقت آرد اندر دو کون هرگز

یارب چه آفتابی کانجا که پرتو توست

چه جای وهم و فهم است کاندر حوالی تو

هر کو ز ناتمامی از تو وصال جوید

ور از عنایت تو جان را رسد نسیمی

هرگه که شرح رویت عطار پیش گیرد