تو یقین می دان که آن از جان نمود

دوست از دو روی او دو جهان نمود

وز دگر روی آخرت پنهان نمود

ای عجب یک چیز این و آن نمود

هرچه آن دشوار یا آسان نمود

چون نگه کردم یکی ایوان نمود

بلکه دو کونش چو دو دوران نمود

گفت خلوتخانهٔ جانان نمود

جان نمود این قصر یا سلطان نمود

بارگاه خویش در جان زان نمود

لاجرم بی حد و بی پایان نمود

ذره ای نتوانی از پیشان نمود

وانکه آن نزدیک بود ایمان نمود

از دو روی جان همی نتوان نمود

تا توانی عشق را برهان نمود

کمترین یک چرخ سرگردان نمود

کین سفر در روح جاویدان نمود

صد درنگ از عالم هجران نمود

هر که خود را مرد این میدان نمود

وانکه یکدم ماند هم حیران نمود

ذره ذره کلبهٔ احزان نمود