چون بمردم ز اشتیاقت مرده را ماتم رواست

گر رسد بویی از آن دریا به یک شبنم رواست

هم روا باشد چو بر دل بی تو چندین غم رواست

حلقه ای بر در زن و گر در نیایی هم رواست

چون برون آیم ز عالم با توام آن دم رواست

آنچنان دم کی توان گفتن که در عالم رواست

کان دمی پاک است و پاک از صورت آدم رواست

ظن مبر کاینجا سر یک موی نامحرم رواست

گر تو گویی سوزنی با عیسی مریم رواست

گر فرو خواهد فتاد از دست جام جم رواست

گر سلیمان گم کند در ملک خود خاتم رواست

گر قدم در فقر چون مردان کنی محکم رواست

هر که این زنبیل بفروشد به چیزی کم رواست

زانکه اینجا نه جراحت هیچ و نه مرهم رواست