هر زمانی زلف را بندی کند

بس دل و جان را که زلف سرکشش

لب گشایدتا ببینم وانگهی

هر دو لب بربندد آرد قانعم

لیک می دانم که دل نجهد به جان

گر بنالم صبر فرماید مرا

عشق او عطار را شوریده کرد