همچو پروانه جهانی دل ز جان برداشتند

بهره ای گویی ز عمر جاودان برداشتند

سر به سر بر روی او رطل گران برداشتند

نعره و فریاد از هفت آسمان برداشتند

هر نفس صد گنج پر گوهر از آن برداشتند

گر ز زلف او نوایی هر زمان برداشتند

نیک پی بردند اگر تیر و کمان برداشتند

چون نشان نیست از میانش چون نشان برداشتند

چون رسیدم با میانش از میان برداشتند

مردگان در خاک گورستان فغان برداشتند

در ثنای او چو سوسن ده زبان برداشتند

جام بر یاد خداوند جهان برداشتند

خازنان خلد دست درفشان برداشتند