چه می گویم که جانم هم نماند

یکی چون زلف تو بر هم نماند

ز شوق تو یکی محکم نماند

که آنجا رسم مدح و ذم نماند

ز دردش در جهان مرهم نماند

به عالم برنهی عالم نماند

ز دو کونش به یک جو غم نماند

که یک همدم تو را همدم نماند

چو با او دم زنی محرم نماند

به جان تازه به دل خرم نماند