کارم از عشق تو به جان آمد

تا می عشق تو چشید دلم

از سر نام و ننگ و روی و ریا

سالها در رهت قدمها زد

شب نخفت و به روز نارامید

وز تو کس را دمی درین وادی

چون ز مقصود خود ندیدم بوی

دل حیوان چو مرد کار نبود

دین هفتاد ساله داد به باد

کم زن و همنشین رندان شد

با خراباتیان دردی کش

چون به ایمان نیامدی در دست

ترک دین گفت تا مگر بی دین

دل عطار چون زبان دربست