زهی زیبا که این ساعت جهان شد

صبای گرم رو عنبرفشان شد

ز هر سوی چمن جویی روان شد

به پیش مهد گل نعره زنان شد

که عمرم رفت و دل خون گشت و جان شد

اگر خواهی شدن اکنون توان شد

چه می گوئی که این یک رفت و آن شد

تو را هم می بباید از میان شد

که همره دور رفت و کاروان شد

دل عطار ازین غم ناگهان شد