چو ذره هر دو عالم مختصر شد

همه عالم به زیر سایه در شد

بزد یک نعره وز حلقه به در شد

فلک سرگشته و دریوزه گر شد

ز سر آمد به پا وز پا به سر شد

خبر یافت از تو وز خود بی خبر شد

بسا مطرب که اینجا نوحه گر شد

قضا کانجا رسید اندک قدر شد

کسی کو مرد راه این سفر شد

هزاران راهرو را تاج سر شد

ازین نعلین آخر تاجور شد

به هر گامش تحیر بیشتر شد

که با عرش معظم در کمر شد

از آن وقتی فلک زیر و زبر شد

چو دنیا و آخرت یک ره گذر شد

جهان هر ساعتی رنگ دگر شد

جدا هر ذره ای بحر گهر شد

که تا ترتیب عالم معتبر شد

دو عالم محو گشت و بی اثر شد

دل عطار در خون جگر شد