جان در مقام عشق به جانان نمی رسد

درمان دل وصال و جمال است و این دو چیز

ذوقی که هست جمله در آن حضرت است نقد

وز هرچه نقد عالم عرفان است از هزار

وز صد هزار چیز که بر چرخ می رود

وز هرچه یافت جوهر انسان ز شوق و ذوق

مقصود آنکه از می ساقی حضرتش

چندین حجاب در ره تو خود عجب مدار

جانان چو گنج زیر طلسم جهان نهاد

زان می که می دهند از آن حسن قسم تو

تو قانعی به لذت جسمی چو گاو و خر

تا کی چو کرم پیله تنی گرد خویشتن

خود را قدم قدم به مقام بر پران

زیرا که مرد راه نگیرد به هیچ روی

چندین هزار حاجب و دربان که در رهند

در راه او رسید قدم های سالکان

پایان ندید کس ز بیابان عشق از آنک

چندان به بوی وصل که در خود سفر کند