گویی به غنیمت همه مشک ختن آورد

پس از چه سبب غرقه به خون پیرهن آورد

زین شکل که از پرده برون یاسمن آورد

زین بوی که از نافه به صحرا سمن آورد

زین رسم که در باغ کنون نسترن آورد

از مشک برافکند و به گوش چمن آورد

در مهد چو عیسی به شکر در سخن آورد

آبی چو گلابش ز صفا در دهن آورد

سر از غم کم عمری خود در کفن آورد

آخر جگری سوخته دل تر ز من آورد