عزم خرابات بی قنا نتوان کرد

چون نه وجود است نه عدم به خرابات

شاه مباش و گدا مباش که آنجا

گم شدن و بیخودی است راه خرابات

هر که ز خود محو گشت در بن این دیر

سایه که در قرص آفتاب فرو شد

لا شو اگر عزم می کنی تو به بالا

گر قدری عمر بی حضور کنی فوت

خود قدری نیست این قدر که جهان است

گر ز خرابات درد قسم تو آید

چون به خرابات حاجت تو حضور است

یار عزیز است خاصه یار خرابات

هم نفسی دردکش اگر به کف آری

تا که نگردد فرید درد کش دیر