سودای سر زلفش رسوای جهانم کرد

ترسا بچه آن دارد دیوانه از آنم کرد

وز کعبه به بتخانه زنجیر کشانم کرد

چون رفت مسلمانی بس نوحه که جانم کرد

دردا که به سر باری اسلام زیانم کرد

انگشت زنان بودم انگشت گزانم کرد

وین جرم چو خود کردم با خود چه توانم کرد

از روی چنان ماهی من توبه ندانم کرد

بسیار سخن راندم تا راه بیانم کرد

در پردهٔ بی خویشی از خویش نهانم کرد

هر چیز که می جستم در حال عیانم کرد

تا در بن دریایی بی نام و نشانم کرد

هم مهر به لب بر زد هم بند زبانم کرد