اسرار تو در زبان نمی گنجد

اسرار صفات جوهر عشقت

خاموشی به که وصف عشق تو

آنجا که تویی و جان دل مسکین

از عالم عشق تو سر مویی

یک شمه ز روح بارگاه تو

یک دانه ز دام عالم عشقت

چون آه برآورم ز عشق تو

رفتم ز جهان برون در اندوهت

آن دم که ز تو بر آسمان بردم

عطار چو در یقین خود گم شد