هرچه دارم در میان خواهم نهاد

آب حیوان چون به تاریکی در است

زین همت در ره سودای عشق

گر بجنبد کاروان عاشقان

جان چو صبحی بر جهان خواهم فشاند

سود ممکن نیست در بازار عشق

گر قدم از خویش برخواهم گرفت

مرغ عرشم سیر گشتم از قفس

تا نیاید سر جانم بر زبان

زهر خواهد شد ز عیش تلخ من

آستین پر خون به امید وصال

دست چون می نرسدم در زلف دوست

در زبان گوهرافشان فرید