بر لعل تو نیم جان توان داد

دل در غمت از میان جان داد

از دست تو تن در امتحان داد

می نتواند کسی نشان داد

دل سوخته سر درین جهان داد

لعل تو به یک شکر زبان داد

تاب از سر زلف تو در آن داد

چون لعل توام به جان امان داد

هر لقمه که دادم استخوان داد

ای ترک تو را که این کمان داد

سر نتوانی ز آشیان داد