برقع از ماه برانداز امشب

دیده بر راه نهادم همه روز

من و تو هر دو تمامیم بهم

کارم انجام نگیرد که چو دوش

گرچه کار تو همه پرده دری است

تو چو شمعی و جهان از تو چو روز

همچو پروانه به پای افتادم

عمر من بیش شبی نیست چو شمع

بوده ام بی تو به صد سوز امروز

مرغ دل در قفس سینه ز شوق

دانه از مرغ دلم باز مگیر

دل عطار نگر شیشه صفت