عشق را اندر دو عالم هیچ پذرفتار نیست

هر دو عالم چیست رو نعلین بیرون کن ز پای

چون رسی آنجا نه تو مانی و نه غیر تو هم

چون نمانی تو، تو مانی جمله و این فهم را

چون رسیدی تو به تو هم هیچ باشی هم همه

آنچه می جویی تویی و آنچه می خواهی تویی

کل کل چون جان تو آمد اگر در هر دو کون

چون به جان فانی شدی آسان به جانان ره بری

جان چو در جانان فرو شد جمله جانان ماند و بس

جمله اینجا روی در دیوار جان خواهند داد

گر گمان خلق ازین بیش است سودایی است بس

هر که آمد هیچ آمد هر که شد هم هیچ شد

هیچ چون جوید همه یا هیچ چون آید همه

راه وصلش چون روم چون نیست منزلگه پدید

هست گنجی از دو عالم مانده پنهان تا ابد

در زمین و آسمان این گنج کی یابی تو باز

در درون مرد پنهان وی عجب مردان مرد

تا تو بر جایی طلسم گنج بر جای است نیز

گر تو باشی گنج نی و گر نباشی گنج هست

تا دل عطار بیخود شد درین مستی فتاد