بود عطاری عجب شوریده حال

حال با خالق عجب بود ای پسر

در امور سر حق ره برده بود

از یقین خویش حاصل کرده بود

علویی در خود چو شوقی داشت او

جمله مردان در فنای ره شدند

جسم و جان و دین و دل درباختند

زهد را و علم را و قال و قیل

ای برادر غیر حق جز نیست کس

گر تو غیر حق نه بینی در جهان

چون که اندر راه حق یک تن شوی

گر ز جسم و جان شود کلی بدر

عقل اودر گفت سودا می کند

عقل شیطان گفت من ز آدم بهم

حق تعالی گفت ای ملعون شده

آدم و معنی ندیده بالیقین

او من است و من ویم ای بی خبر

گر ترا دیده بدی در راه ما

چون ندیدی آدمی را با یقین

ای برادر با کمال خویش باش

بگذر از کفر و نفاق کیش دین

خودپرستان اندرین ره گمرهند

نفس انسان سد راه عشق شد

عشق را بگزین ونفست را بسوز

نفس را اینجا حجاب راه دان

این نه تقلید است نه این راهها است

هر که اندر بند نفس خویش ماند

در ره توحید جان ایثار کن

در جمال حق جمال حق به بین

من نمودم از برای جمله تان

من خدایم من خدایم من خدا

سر بی سر نامه را پیدا کنم