بجدّ و سعی خود آن را طلب کن

همی جو دل اگر دل باز یابی

چو روی دل ببینی شادگردی

برآید جملهٔ کار تو از دل

تو جان از دل به جز نامی ندانی

مدان جانا تو دل آن گوشت پاره

بود هر خوک و سگ را آنچنان دل

بود دل نور الطاف الهی

بود منزلگهش آن گوشت بی شک

همان نور لطیف روشن پاک

جمالش چونکه بنماید ز بالا

بود چون قالبی آن قلب روحش

منور گردد اعضاها از آن نور

نماید نورش اول پاره پاره

پس آنگه همچو مهتابی نماید

به بینی آنگهی چون آفتابش

بگیرد نور او نزدیک و هم دور

فرو گیرد تمامی سینهٔ تو

بود آئینه وجه الهی

نزول لطف حق را منزل اوست

چو وسعت یابد از نور الهی

گهی ارضی بود گاهی سمائی

از آن خوانند قلب او راکه هر دم

ز وجهی قلب انوار آمد آن نور

هم او شد ملک خاص حضرت شاه

بود آئینه کل ممالک

ز روح او روح می یابد پیاپی

هر آنکس را که بخشیدند آن دل

اگر داری خبر از دل تو مردی

وجودی راکه ازخود آگهی نیست

بدل یابی خبر از سرّ هر کار

تو صاحب دل شو ای مرد معانی

بگوش دل شنیدن جمله اسرار

اگر آن چشم و آن گوشت نباشد

اگر از اهل دل آگه نباشی

تو غافل دان هر آنکس را که پیوست

بجمع مال دنیا هر که کو شد

تو عاقل آن کسی را دان که عقبی

بدنیا دار اگر معلول باشد

تو آنکس را که او آساید از کبر

بجان و دل شود جویای دنیا

چنین کس را نشاید خواند عاقل

ازان عالی تر آمد جوهر عقل

نخستین گوهر پاک گزیده