ترا در ره بسی ریگست ای دوست

ز یک یک ریگ اگر تو می کشی بار

هوا و کبر و عجب و شهوت و آز

همه سر در کمینت می شتابند

همه ریگیست اگر در هم زند دست

بپرهیز از دل تو مرد دین است

یقین می دان که هرچ آرایش است آن

چه خواهی آنچ ناپروردهٔ تست

اگر حق یک درم از دادهٔ خویش

چنان ناحق شناسی تو گیرد

تویی اینجا بیک جوزر چنین هست

ترا چون جای اصلی این جهان نیست

جهان بی وفا جز ره گذر نیست

خردمندا تو جانی و تنی آی

چو خواهد گشت گلخن بوستانت

درین نه کاسهٔ جان سوز دل گیر

عروسی گر کنی بردار بانگی

اگر چون یونسی در قعر عالم

وگر چون یوسفی با روی چون ماه

قناعت کن بآبی و بنانی

همه کار جهان ناموس و نام است

برو هر روز ساز نیم نان کن

فراغت در قناعت هرک دارد