گرت ملک جهان زیر نگین است

نماند کس بدنیا جاودانی

جهان را چون رباطی با دود ردان

تو غافل خفته وز هیچت خبرنه

کسی کش مرگ نزدیکی رسیدست

تو هم ای سست رگ بگشای دیده

ترا گر تو گدایی گر شهنشاه

اگر ملکت ز ماهی تا بماهست

چو بر بندند ناگاهت زنخدان

ز هر چیزی که داری کام وناکام

بسی کردست گردون دست کاری

بدین عمری که چندین پیچ دارد