چنین گفتست آن دریای پر نور

که در عالم فقیر آنست کامل

بگویم با تو این معنی مکن جنگ

سواد وجه فقر آید بدارین

چه می گویم که یک تن چون پیمبر

مرا کار تو می آید ببازی

مزن دم چون نبی درخورد این راز

بگرد پردهٔ اسرار کم گرد

نیابی در دریای معانی

کسی کو کنه این اسرار جوید

چو پی گم کرده اند از راه اسرار

کسی کین راز پی برد از نهانی

بماندی گوش بر در، چشم بر راه

اگر خواهی که در را باز یابی

قبای راز بر بالای جان نیست

کسی کور در این اسرار بشناخت

درین دریا گهرهای معانی

بپنجه سال چون شد سوزنی راست

بسی سکان درین دریا باستاد

بسی سودای این تقویم پختیم

بسی گفتیم کز اهل درونیم

بسی اندوه گوناگون بخوردیم

بسی چون عنکبوتان خانه رفتیم

بهر پرکان کسی پرد پریدیم

گهی با رند در می خانه بودیم

گهی زنار ترسایان ببستیم

گهی با کافران در جنگ بودیم

گهی سجاده بر دوش اوفکندیم

گهی اندر چله سی پاره خواندیم

گهی با کوف در ویرانه بودیم

گهی در خاره دل پر خار کردیم

گهی سر بر زانو نهادم

گهی از فخر فوق عرش رفتیم

گهی با باز جان پرواز کردیم

گهی بوده گهی نابوده بودیم

بسی در پویهٔ این راز گشتیم

بسی مردی بکردیم و چخیدیم

بسی این راه را از سر گرفتیم

بسی سیلی و ماه و سال خوردیم

بسی گفتیم دل آرام نگرفت

کنون رفت آنک حرف از خویش خواندیم